Teoria integracji sensorycznej

Dlaczego warto:

• Przygotowanie do pracy ze złożonymi potrzebami
• Interdyscyplinarne podstawy teoretyczne
• Rozwój kompetencji diagnostycznych
• Praktyczne umiejętności terapeutyczne
• Planowanie indywidualnych programów wsparcia
• Szeroki profil adresatów
• Otwarta formuła kształcenia

⇑Przygotowanie do pracy ze złożonymi potrzebami

Studia podyplomowe w zakresie Integracji Sensorycznej kształcą specjalistów gotowych do pracy z dziećmi i dorosłymi, którzy borykają się z zaburzeniami przetwarzania sensorycznego. Program koncentruje się na dostarczeniu narzędzi niezbędnych do wspierania rozwoju podopiecznych na wielu płaszczyznach, przygotowując do wyzwań współczesnej terapii.

⇑Interdyscyplinarne podstawy teoretyczne

Słuchacze zdobywają solidną wiedzę opartą na fundamencie nauk medycznych i społecznych. Program obejmuje kluczowe zagadnienia z podstaw pedagogiki specjalnej, psychologii klinicznej oraz neurologii dziecięcej. Takie podejście pozwala na głębsze zrozumienie złożonych mechanizmów funkcjonowania układu sensorycznego i przyczyn jego dysfunkcji.

⇑Rozwój kompetencji diagnostycznych

Kluczowym elementem kształcenia jest nauka precyzyjnego diagnozowania problemów. Studenci uczą się rozpoznawać różne typy zaburzeń przetwarzania sensorycznego oraz klasyfikować trudności rozwojowe u dzieci i młodzieży. To niezbędna umiejętność do późniejszego skutecznego planowania interwencji terapeutycznych.

⇑Praktyczne umiejętności terapeutyczne

Program kładzie duży nacisk na praktyczne aspekty terapii. Uczestnicy zaznajamiają się ze skutecznymi metodami wspierającymi procesy sensoryczne. Co więcej, rozwijają kompetencje w zakresie wdrażania tych metod oraz ich elastycznego dostosowywania do indywidualnych potrzeb dzieci z różnorodnymi zaburzeniami integracji sensorycznej.

⇑Planowanie indywidualnych programów wsparcia

Absolwenci potrafią nie tylko zdiagnozować problem, ale także kompleksowo zaplanować indywidualny program terapeutyczny. Studia uczą, jak integrować poznane metody w codziennej pracy z osobami o zróżnicowanych potrzebach, wspierając efektywnie ich rozwój oraz pomagając w przezwyciężaniu trudności szkolnych czy rozwojowych.

⇑Szeroki profil adresatów

Kierunek jest adresowany do szerokiego grona profesjonalistów, którzy chcą poszerzyć swoje kompetencje. Skorzystają na nim absolwenci studiów medycznych, fizjoterapeuci, nauczyciele, pedagodzy, psychologowie, logopedzi oraz terapeuci. Studia są otwarte także dla wszystkich osób pragnących pogłębić wiedzę o pracy z dzieckiem dysfunkcyjnym.

⇑Otwarta formuła kształcenia

Warto podkreślić, że rozpoczęcie studiów nie wymaga posiadania formalnego przygotowania pedagogicznego. Taka formuła otwiera drzwi specjalistom z różnych dziedzin medycznych i terapeutycznych, pozwalając im zdobyć cenne uprawnienia i wiedzę niezbędną do prowadzenia specjalistycznej terapii zaburzeń przetwarzania sensorycznego.

Odpowiedz na wszystkie pytania i sprawdź czy "Studia podyplomowe: Teoria integracji sensorycznej" to kierunek dla Ciebie!

1. Co najbardziej motywuje Cię do podjęcia przyszłej pracy jako terapeuta integracji sensorycznej (SI)?

Chęć pomocy dzieciom w pokonywaniu trudności rozwojowych i obserwowanie ich postępów w codziennym funkcjonowaniu. Fascynacja działaniem układu nerwowego i zmysłów. Poszukiwanie niszy i aktualnie popularnej specjalizacji zawodowej.

2. Gdy widzisz dziecko, które jest wyjątkowo niezgrabne, unika pewnych faktur lub jest nadmiernie ruchliwe, Twoja pierwsza myśl to:

"Zastanawiam się, jakie trudności w przetwarzaniu sensorycznym mogą stać za tym zachowaniem." "To dziecko jest prawdopodobnie po prostu 'niegrzeczne' lub źle wychowane." "Czuję irytację na takie zachowania."

3. Terapia SI to często proces długoterminowy. Jak podchodzisz do pracy, w której efekty nie są natychmiastowe?

Jestem cierpliwy/a i rozumiem, że małe, konsekwentne kroki prowadzą do dużej zmiany. Wolę szybkie rezultaty, ale potrafię się zmotywować do długoterminowych działań. Szybko się zniechęcam, jeśli nie widzę natychmiastowej poprawy.

4. Terapia SI wymaga często kreowania specyficznych, angażujących scenariuszy zabaw ("naukowa zabawa"). Jak się w tym odnajdujesz?

Uwielbiam wymyślać gry i dostosowywać aktywności do potrzeb dziecka i celu terapii. Wolę korzystać z gotowych, sprawdzonych planów terapeutycznych. Nie czuję się kreatywny/a i wolę ustrukturyzowane, powtarzalne zadania.

5. Dlaczego wybierasz właśnie *studia podyplomowe* z integracji sensorycznej, mając już ukończone studia I lub II stopnia?

Chcę zdobyć specjalistyczne, praktyczne uprawnienia, aby rozszerzyć swoje kompetencje zawodowe (np. jako pedagog, psycholog, fizjoterapeuta). Szukam dowolnego sposobu na zdobycie nowych kwalifikacji, a SI wydaje się ciekawe. Ukończyłem/am poprzednie studia i nie wiem, co robić dalej.

6. Jak podchodzisz do rozwiązywania złożonych problemów, np. analizy różnorodnych objawów u dziecka?

Staram się patrzeć na problem holistycznie, łączyć fakty (np. z wywiadu, obserwacji) i szukać źródłowej przyczyny. Skupiam się na pojedynczych objawach i próbuję je kolejno niwelować. Czuję się przytłoczony/a nadmiarem informacji i wolę proste, zero-jedynkowe przypadki.

7. Praca terapeuty SI jest często aktywna fizycznie (huśtanie, wspinanie, aktywności na podłodze). Czy to Ci odpowiada?

Tak, lubię ruch i jestem gotowy/a na aktywną, dynamiczną pracę z dzieckiem. Wolę pracę siedzącą, ale jestem w stanie zaakceptować pewną aktywność fizyczną. Nie, zdecydowanie wolę pracę przy biurku i unikam wysiłku fizycznego.

8. Terapia SI wymaga częstej współpracy z rodzicami, nauczycielami i innymi specjalistami (np. logopedą, psychologiem).

Jestem otwarty/a na współpracę i wymianę spostrzeżeń, by stworzyć kompleksowy plan wsparcia. Wolę pracować samodzielnie i skupiać się tylko na swoim zakresie obowiązków. Kontakt z rodzicami i innymi specjalistami wydaje mi się stresujący i zbędny.

9. Który obszar wiedzy wydaje Ci się najciekawszy w kontekście przyszłej pracy z SI?

Wpływ układu przedsionkowego (równowaga) i proprioceptywnego (czucie głębokie) na koncentrację i motorykę. Ogólny rozwój psychologiczny dziecka. Aspekty administracyjne i organizacyjne prowadzenia gabinetu.

10. Jako przyszły terapeuta po studiach *podyplomowych*, czy jesteś gotowy/a na ciągłe dokształcanie się i aktualizowanie wiedzy?

Tak, rozumiem, że neurobiologia i metody terapii stale się rozwijają i muszę być na bieżąco. Będę brać udział w szkoleniach tylko wtedy, gdy będą one formalnie wymagane. Uważam, że ukończenie studiów daje całą potrzebną wiedzę na resztę kariery.

Pokaż wynik