Neurologopedia

Dlaczego warto:

• Specjalistyczne przygotowanie dla logopedów
• Ukierunkowanie na praktykę kliniczną
• Szerokie uprawnienia zawodowe
• Wszechstronny program kształcenia
• Nowoczesne techniki terapeutyczne
• Doświadczenie zdobywane w praktyce
• Kadra doświadczonych praktyków
• Elastyczna forma studiowania

⇑Specjalistyczne przygotowanie dla logopedów

Studia podyplomowe Neurologopedia w Akademii WSB stanowią propozycję skierowaną do praktykujących logopedów, którzy ukończyli studia magisterskie lub podyplomowe w tej dziedzinie. Program ma na celu gruntowne przygotowanie słuchaczy do pracy z pacjentami charakteryzującymi się dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego, oferując specjalistyczną wiedzę i umiejętności.

⇑Ukierunkowanie na praktykę kliniczną

Absolwenci kierunku zdobywają kompetencje niezbędne do pracy z osobami dorosłymi cierpiącymi na zaburzenia mowy, a także z dziećmi, na przykład tymi z nieprawidłowych porodów. Program kształci w zakresie diagnozy i terapii pacjentów z różnorodnymi dysfunkcjami Ośrodkowego Układu Nerwowego, co otwiera szerokie możliwości zawodowe.

⇑Szerokie uprawnienia zawodowe

Ukończenie studiów nadaje absolwentom uprawnienia do posługiwania się tytułem zawodowym neurologopedy w praktyce. Otwiera to drogę do zatrudnienia w placówkach służby zdrowia o charakterze zamkniętym, takich jak oddziały rehabilitacji, neurologii czy psychiatrii, a także w różnego rodzaju placówkach specjalnych.

⇑Wszechstronny program kształcenia

Program studiów obejmuje szeroki wachlarz zagadnień. Słuchacze zgłębiają tematy takie jak afazja w neurologii klinicznej, wybrane zagadnienia z neuroanatomii i neurofizjologii oraz patologii mowy. Analizowane są również neurofizjologiczne, socjologiczne i rehabilitacyjne konteksty zaburzeń mowy, co daje pełny obraz wyzwań terapeutycznych.

⇑Nowoczesne techniki terapeutyczne

Studenci zapoznają się z różnorodnymi technikami wspierającymi terapię. Program zawiera elementy fizjoterapii, muzykoterapii oraz arteterapii. Duży nacisk kładziony jest również na wprowadzenie do metody integracji sensorycznej i jej zastosowanie w terapii logopedycznej, a także na zagadnienia komunikacji alternatywnej i wspomagającej.

⇑Doświadczenie zdobywane w praktyce

Kierunek kładzie silny nacisk na aspekt praktyczny. Słuchacze biorą udział w licznych ćwiczeniach praktycznych dotyczących bezpośrednio diagnozy i terapii neurologicznych zaburzeń mowy. Zajęcia te, w tym praktyki zawodowe, są realizowane między innymi w specjalistycznych placówkach medycznych, co pozwala na zdobycie cennego doświadczenia klinicznego.

⇑Kadra doświadczonych praktyków

Istotnym atutem programu jest wysoko kwalifikowana kadra. Zajęcia prowadzone są przez wykładowców posiadających wieloletnią praktykę zawodową w dziedzinie neurologopedii. Daje to studentom pewność, że zdobywana wiedza jest aktualna, oparta na rzeczywistych studiach przypadków i przygotowuje do realnych wyzwań zawodowych.

⇑Elastyczna forma studiowania

Organizacja studiów jest dostosowana do potrzeb osób aktywnych zawodowo. Zajęcia odbywają się w trybie zjazdów, a część programu realizowana jest w formule online. Taka elastyczność pozwala na efektywne łączenie nauki z obowiązkami zawodowymi, co jest kluczowe dla rozwoju kompetencji na studiach podyplomowych.

Odpowiedz na wszystkie pytania i sprawdź czy "Studia podyplomowe z Neurologopedii" to kierunek dla Ciebie!

1. Co najbardziej przyciąga Cię do specjalizacji w neurologopedii?

Fascynacja związkiem między mózgiem a mową oraz chęć pomocy pacjentom po urazach neurologicznych. Zainteresowanie medycznymi aspektami zaburzeń komunikacji. Chęć zdobycia wąskiej specjalizacji, która jest postrzegana jako prestiżowa.

2. Wyobraź sobie pracę z pacjentem po udarze, który ma głęboką afazję (utratę zdolności mowy). Twoja reakcja to:

Cierpliwość i poszukiwanie alternatywnych metod komunikacji (gesty, piktogramy), skupiając się na każdym, nawet najmniejszym postępie. Koncentracja na standardowych ćwiczeniach, licząc na stopniową poprawę. Frustracja z powodu braku szybkiej komunikacji werbalnej i poczucie bezradności.

3. Praca neurologopedy często wiąże się z kontaktem z ludzkim cierpieniem i powolnym procesem rehabilitacji. Jak radzisz sobie z obciążeniem emocjonalnym?

Potrafię zachować profesjonalny dystans, jednocześnie okazując empatię i wsparcie pacjentowi. Czasem mocno przeżywam historie pacjentów, ale staram się oddzielać pracę od życia prywatnego. Myśl o pracy z osobami ciężko chorymi lub po wypadkach jest dla mnie przytłaczająca.

4. Który z poniższych obszarów wiedzy uważasz za kluczowy w przyszłej pracy?

Neuroanatomia, neurologia kliniczna i neuropsychologia. Lingwistyka i metodyka terapii logopedycznej. Interesują mnie głównie aspekty praktyczne, teoria jest mniej ważna.

5. Jakie są Twoje oczekiwania wobec studiów podyplomowych z neurologopedii?

Chcę zdobyć specjalistyczną wiedzę i umiejętności do diagnozy i terapii pacjentów z uszkodzeniami układu nerwowego. Chcę poszerzyć swoje kompetencje logopedyczne o nowy, ciekawy obszar. Szukam sposobu na podniesienie kwalifikacji, a ten kierunek wydaje się interesujący.

6. Neurologopeda często współpracuje z lekarzami, fizjoterapeutami i psychologami. Jak odnajdujesz się w pracy zespołowej?

Uważam, że interdyscyplinarne podejście jest kluczem do sukcesu terapii i chętnie dzielę się wiedzą. Wolę pracować samodzielnie, ale rozumiem potrzebę konsultacji z innymi specjalistami. Nie lubię, gdy ktoś ingeruje w mój plan terapii; najlepiej pracuję w pojedynkę.

7. Terapia neurologopedyczna wymaga dużej elastyczności, np. dostosowania metod do zmieniającego się stanu pacjenta. Jak reagujesz na nieprzewidziane sytuacje?

Traktuję je jako wyzwanie, analizuję problem i kreatywnie modyfikuję plan terapii. Staram się trzymać pierwotnego planu, wprowadzając tylko niewielkie korekty. Czuję się niepewnie, gdy muszę nagle zmieniać ustalone metody pracy.

8. Czy jesteś gotów/gotowa na ciągłe dokształcanie się i śledzenie najnowszych badań z zakresu medycyny i neurobiologii?

Tak, to pasjonujące! Rozwój nauki daje nowe możliwości terapeutyczne. Tak, jeśli będzie to absolutnie konieczne do wykonywania zawodu. Nie, wolę opierać się na wiedzy zdobytej na studiach.

9. Jak Twoje dotychczasowe wykształcenie może stać się fundamentem pod podyplomowe studia neurologopedyczne?

Moja wiedza (np. z psychologii, pedagogiki, fizjoterapii) da mi szersze spojrzenie na problemy pacjentów neurologicznych. Ukończyłem/am kierunek humanistyczny i liczę, że studia pozwolą mi zdobyć zupełnie nowe kwalifikacje. Nie widzę bezpośredniego związku, po prostu chcę się przebranżowić.

10. Pacjent, z którym pracujesz od dawna, ma niewielkie postępy. Co robisz?

Analizuję ponownie przypadek, konsultuję go z zespołem i szukam nowych, niestandardowych rozwiązań. Kontynuuję dotychczasową terapię, zakładając, że na efekty trzeba po prostu dłużej czekać. Uznaję, że osiągnęliśmy maksimum możliwości i rozważam zakończenie terapii.

Pokaż wynik