Poznań, Polska

Edukacja wczesnoszkolna i wychowanie przedszkolne

Język wykładowy: polski
Grupa kierunków: pedagogiczne
Edukacja
Edukacja (łac. educatio, 'wychowanie, wykształcenie') – ogół procesów i oddziaływań, których celem jest zmienianie ludzi, przede wszystkim dzieci i młodzieży - stosownie do panujących w danym społeczeństwie ideałów i celów wychowawczych.
Edukacja wczesnoszkolna
Edukacja wczesnoszkolna – w obowiązującym w Polsce systemie edukacji pierwszy (młodszy) etap szkoły podstawowej. Obejmuje dzieci z klas 1-3, a więc dzieci w wieku 7-10 lat. Na tym etapie edukacji zajęcia przeprowadzane są głównie przez jednego nauczyciela, który pełni funkcję również wychowawcy. W nauczaniu początkowym nauczyciele nie wystawiają ocen punktowych (wyjątek stanowi religia), a lekcje nie dzielą się na przedmioty (tzw. nauczanie zintegrowane). Na świadectwie, zamiast ocen punktowych, znajduje się słowny opis m.in. postępów, aktywności, zachowania i zaangażowania ucznia. Na zakończeniu 3 klasy uczniowie piszą test sprawdzający wiedzę zdobytą w ciągu trzech lat.
Wychowanie
Wychowanie – całokształt wpływów wychowawcy na wychowanka, który ma na celu ukształtowanie człowieka pod względem fizycznym, moralnym i umysłowym
Edukacja
Niesprawiedliwym i niedozwolonym jest wszelki monopol wychowawczy czy też szkolny, który fizycznie lub moralnie zmusza rodziny do posyłania dzieci do szkół państwowych, wbrew obowiązkom chrześcijańskiego sumienia, a także wbrew słusznym ich upodobaniom.
Autor: Pius XI, encyklika Divini illius magistri.
Edukacja
Być może szkoła nie powinna już uczyć, kim był Platon, tylko właśnie jak filtrować informacje. (…) Człowiekiem kulturalnym nie jest ten, który zna datę urodzin Napoleona, ale ten, który potrafi ją znaleźć w ciągu minuty.
Autor: Umberto Eco, rozmowa Miłady Jędrysik, Wszyscy mamy paranoję, „Książki. Magazyn do czytania” nr 2, październik 2011.
Wychowanie
Sprawą ważną, sprawą trudną, do której dobry ojciec przede wszystkim dołożyć musi starań, nie jest bynajmniej troska o przysporzenie dziecku przywar, które uczynią go bogatym, ani śmiesznostek, które zapewnią mu wzięcie u możnych. Tak robią wszyscy. Jeśli nie mają systemu, jak ja, to choćby drogą przykładów i lekcji. Rzecz najważniejsza to wpoić w dziecko właściwą miarę rzeczy, sztukę unikania hańby, złej reputacji i prawa. Są to rozdźwięki w harmonii społecznej, które trzeba dobrze umieścić, przygotować, zachować.
Autor: Denis Diderot, Kuzynek mistrza Rameau, wyd. Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Krakowie, Kraków 2008, tłum. Grażyna Dobreńko, s. 128.

Aktualizacje proszę przesyłać na 

Polityka Prywatności