Energetyka jądrowa

Warto zdać sobie sprawę, że o w pełni niezależnych ekspertów jest trudno, bo wydają wyroki we własnej sprawie. W końcu trudno spodziewać się, by fizycy jądrowi i, nieliczni w Polsce, ludzie wykształceni w energetyce jądrowej mogli nie popierać programu jądrowego. Znam jednak prosty test na rzetelność eksperta. Gdy mówi, że „nie ma alternatywy dla programu jądrowego”, przestaje być ekspertem, staje się lobbystą (podobnie jak ekspert zielonych wyrażający fundamentalny sprzeciw przeciwko jądrowej opcji).

Problem w tym, że plan nie wydaje się realny. Nie udało się na czas przygotować przepisów, które umożliwiłyby rozpoczęcie inwestycji. Nie rozpoczęto przygotowań kadrowych ani wielokrotnie zapowiadanej akcji promującej energetykę nuklearną. Padła ofiarą cięć budżetowych, podobnie jak trasy szybkiego ruchu.

W latach 50. i 60., może nawet na początku lat 80., opór wobec pozyskiwania energii z atomu był bardzo duży, podobnie zresztą jak wrażliwość społeczna w tej kwestii. W drodze licznych kampanii promujących pozytywny wizerunek energii jądrowej lobby atomowemu i rządzącym udało się jednak stopniowo osłabić tę niechęć. (…) Naszym elitom udało się sprowadzić tę kwestię do poziomu technicznych kalkulacji ryzyka awarii reaktora, a tym samym pozbawić głosu przeciętnego obywatela. Dyskusję zdominował bowiem specjalistyczny żargon i wiedza techniczna. W tym kontekście przed dyskursem demokratycznym rysuje się bardzo poważne wyzwanie – jak kontrolować technokrację?