Psychodietetyka

1. Kiedy klient mówi Ci, że "znowu zawalił dietę", Twoja pierwsza myśl to:

Zastanowić się, jakie emocje lub sytuacje za tym stały i omówić to bez oceniania. Zmodyfikować jadłospis, aby był łatwiejszy do przestrzegania. Powiedzieć mu, że musi być bardziej zdyscyplinowany.

2. Co najbardziej fascynuje Cię w związku człowieka z jedzeniem?

Rola, jaką odgrywają emocje, stres i przekonania w kształtowaniu nawyków żywieniowych. Biochemiczny wpływ składników odżywczych na funkcjonowanie organizmu. Możliwość układania idealnie zbilansowanych planów żywieniowych.

3. Jak postrzegasz swoją przyszłą rolę w pracy z pacjentem/klientem?

Jako partnera i przewodnika, który wspiera w procesie zmiany i rozumienia siebie. Jako eksperta, który dostarcza rzetelnej wiedzy i konkretnych zaleceń. Jako kontrolera, który monitoruje postępy i przestrzeganie planu.

4. Klient osiąga cele wagowe, ale wciąż ma problem z akceptacją swojego ciała. Na czym się skupiasz?

Na pracy nad postrzeganiem własnego ciała i samooceną, ponieważ to kluczowy element zdrowia. Na podkreślaniu pozytywnych zmian w wynikach badań i kondycji fizycznej. Uważam, że to nie jest część mojej pracy i ignoruję problem.

5. Co motywuje Cię do podjęcia studiów podyplomowych z psychodietetyki?

Chęć zdobycia narzędzi do pracy z psychologicznymi przyczynami problemów z odżywianiem. Potrzeba zdobycia dodatkowej, cenionej na rynku specjalizacji. Przekonanie, że to popularny i modny kierunek rozwoju.

6. Jak reagujesz na pracę z osobą, u której postępy są powolne i zdarzają się nawroty starych nawyków?

Traktuję to jako naturalną część procesu zmiany i okazję do lepszego zrozumienia trudności klienta. Czuję lekką frustrację, ale staram się dalej motywować klienta. Wolę pracować z klientami, którzy szybko osiągają widoczne rezultaty.

7. Jak ważna jest według Ciebie historia życia klienta (np. wzorce z dzieciństwa) w kontekście jego obecnych nawyków żywieniowych?

Jest fundamentalna, ponieważ wiele obecnych zachowań ma swoje korzenie w przeszłości. Może być istotna, ale wolę skupiać się na teraźniejszości i przyszłości. Nie ma większego znaczenia, liczy się tu i teraz.

8. Czy jesteś gotów/gotowa do pracy nad własnymi przekonaniami i emocjami związanymi z jedzeniem?

Tak, uważam, że samoświadomość specjalisty jest kluczowa w skutecznym pomaganiu innym. To ciekawy temat, ale staram się oddzielać życie prywatne od zawodowego. Nie, nie widzę takiej potrzeby.

9. Czego głównie oczekujesz po ukończeniu studiów podyplomowych z tego kierunku?

Zdolności prowadzenia rozmowy motywującej i rozumienia mechanizmów psychologicznych u pacjentów. Poszerzenia wiedzy teoretycznej na temat zaburzeń odżywiania. Przede wszystkim dyplomu, który podniesie moją pozycję na rynku pracy.

10. Wyobraź sobie, że masz do wyboru dwa tematy warsztatów do poprowadzenia. Który wybierasz?

"Jak radzić sobie z zajadaniem stresu i budować zdrową relację z jedzeniem?" "Optymalizacja diety dla sportowców – bilans makroskładników i suplementacja." Żaden z nich szczególnie mnie nie pociąga.