Coaching w edukacji

1. Co najbardziej motywuje Cię do zajęcia się coachingiem w sektorze edukacji?

Chęć wspierania nauczycieli i uczniów w odkrywaniu ich potencjału i samodzielnym osiąganiu celów. Zainteresowanie nowymi metodami pracy w szkole i chęć wprowadzania systemowych zmian. Poszukiwanie nowej ścieżki kariery, która jest obecnie popularna w rozwoju osobistym.

2. Kiedy rozmawiasz z nauczycielem, który narzeka na "trudną klasę" i brak motywacji, Twoja pierwsza reakcja to:

Zadawanie pytań, które pomogą mu inaczej spojrzeć na sytuację i znaleźć własne rozwiązania. Udzielenie konkretnych rad i wskazówek, co powinien zrobić, bazując na własnym doświadczeniu. Współczucie, ale też szybka zmiana tematu, bo to nie Twój problem do rozwiązania.

3. Jak postrzegasz rolę "potencjału" u uczniów i nauczycieli?

Każdy ma w sobie zasoby i potencjał; rolą coacha jest pomóc je wydobyć. Potencjał jest ważny, ale kluczowe są umiejętności, których trzeba po prostu nauczyć. Niektórzy mają talent i potencjał, a inni po prostu muszą ciężej pracować.

4. W jaki sposób preferujesz pracować nad rozwiązaniem problemu w zespole (np. w radzie pedagogicznej)?

Jako facylitator, który moderuje dyskusję, dba o perspektywę każdego i pomaga grupie wypracować wspólny cel. Jako ekspert, który analizuje sytuację i proponuje najlepsze, gotowe rozwiązanie. Wolę pracować samodzielnie nad analizą danych i przedstawić gotowy raport.

5. Czego głównie oczekujesz po ukończeniu podyplomowych studiów z coachingu?

Zdobycia praktycznych narzędzi i kompetencji do prowadzenia sesji coachingowych w środowisku szkolnym. Usystematyzowania wiedzy teoretycznej na temat psychologii i zarządzania w edukacji. Przede wszystkim zdobycia certyfikatu, który pozwoli mi awansować lub zmienić stanowisko.

6. Wyobraź sobie, że pracujesz z dyrektorem szkoły, który jest sceptycznie nastawiony do "nowoczesnych metod". Jak reagujesz na opór?

Akceptuję jego punkt widzenia i staram się zrozumieć jego obawy poprzez zadawanie otwartych pytań. Przedstawiam twarde dane i argumenty, aby przekonać go do zmiany zdania i udowodnić swoje racje. Uznaję, że nie ma sensu walczyć z oporem i lepiej skupić się na tych, którzy są chętni do współpracy.

7. Co uważasz za ważniejszą umiejętność w pracy z ludźmi w edukacji?

Aktywne słuchanie i zadawanie pytań, które prowokują do myślenia. Posiadanie szerokiej wiedzy merytorycznej i umiejętność dawania trafnych rad. Zdolności organizacyjne i umiejętność skutecznego zarządzania czasem.

8. Jak podchodzisz do porażek lub niepowodzeń w procesie edukacyjnym?

Traktuję je jako naturalny element procesu uczenia się i okazję do wyciągnięcia wniosków. Staram się ich unikać za wszelką cenę, ponieważ demotywują i świadczą o błędach w planowaniu. Uważam, że należy szybko zidentyfikować winnych niepowodzenia, aby zapobiec im w przyszłości.

9. W jaki sposób Twoje dotychczasowe doświadczenie (np. jako nauczyciel, pedagog, psycholog) może wpłynąć na studia podyplomowe z coachingu?

Da mi solidną podstawę i zrozumienie kontekstu, w którym będę pracować, ale wiem, że coaching to zmiana perspektywy z "doradzania" na "towarzyszenie". Uważam, że moje doświadczenie jest wystarczające, a studia tylko potwierdzą moje kompetencje. Moje dotychczasowe doświadczenie nie ma związku, zaczynam wszystko od zera.

10. Jaki jest Twój główny cel jako przyszłego coacha w edukacji?

Wzmacnianie autonomii i odpowiedzialności nauczycieli i uczniów za ich własny rozwój. "Naprawianie" problemów w szkołach i pomoc w osiąganiu lepszych wyników egzaminacyjnych. Efektywne wdrażanie odgórnych reform i pilnowanie, aby procedury były przestrzegane.